Iets extra’s doen …
Marlies van den Berg, inmiddels een begrip binnen KidsCare. Niet alleen in Kenia, waar ze in 2017 haar eerste bezoek brengt aan KidsCare, maar ook in Nederland, waar ze sinds 2019 met haar kennis en kunde het bestuur ondersteunt.
Ja, het is al weer lang geleden dat Marlies via een oud klasgenootje van de Havo op Instagram foto’s ziet over KidsCare. Het laat haar niet los, en na een blik op de website besluit ze te reageren op een vrijwilligersvacature. Vier maanden gaat ze bij KidsCare aan de slag. Ze gaat veel met de Social Workers op pad, kijkt naar de programma’s die in 2017 nog best beperkt zijn, en helpt bij het ontwikkelen van het CSA-programma.
En het blijft niet bij die ene keer. Vanaf 2018 gaat Marlies, ingebed in haar reizen door Afrika, regelmatig ‘even langs’ bij KidsCare. Samen met de Social Workers kijkt ze om welke doelgroep het gaat en probeert antwoord te vinden op de vraag welke kinderen bij het CSA-programma baat hebben. Meer gedetailleerd gaat het om het in kaart brengen van de behoeften van deze kinderen en hun gezinnen en welke hulp daarvoor passend is.
Ze geeft trainingen aan Social Workers over de mogelijke resultaten van het bieden van zorg. Ze brengt, vanuit haar opleiding pedagogische wetenschappen, veel kennis mee waar ze bij KidsCare volop van kunnen en mogen profiteren.
Het CSA-programma groeit en wordt mede met haar hulp een begrip: Yes I Can. Gekoppeld aan het programma worden beleidsmatige rapporten geschreven om ook de overheid van het belang van het programma te doordringen. Er worden zorgplannen ontwikkeld wat leidt tot een daadwerkelijk werkende zorg aan kinderen met een beperking.
Bij elk bezoek van Marlies aan KidsCare wordt gekeken of er aanpassingen nodig zijn voor het programma. Nieuwe Social Workers worden getraind, de ‘oud’ Social Workers doen mee en frissen hun kennis op. Een van de grootste aandachtspunten is hoe alle gegevens, die worden verzameld, worden vertaald naar ‘zorg’: hoe breng je structuur aan binnen je werk, wat leg je vast en hoe geef je dus het zorgproces voor deze belangrijke groep kinderen vorm. Het is een logisch vervolg, ook in relatie tot haar opleiding, dat Marlies ook inhoudelijke trainingen gaat geven, trainingen op kindniveau waarbij de vraag centraal staat ‘hoe ga je met deze bijzondere groep kinderen om, wat kan en mag je verwachten, etc.’.
Vanuit Nederland blijft Marlies KidsCare volgen, ze heeft regelmatig contact met het team van KidsCare in Kenia. Ze blijft betrokken, hoewel het in verband met haar studie (master Orthopedagogiek) even op een iets lager pitje komt te staan. Het bestuur van KidsCare in Nederland ziet haar toegevoegde waarde voor de organisatie en vraagt haar uiteindelijk eind 2019 om toe te treden tot het bestuur, uiteraard met de portefeuille ‘Kennis en kunde zorg’.
In Kenia blijft niet alleen het CSA-programma groeien, ook worden er nieuwe programma's ontwikkeld op basis van de grote behoefte aan zorg die steeds meer aan het licht komt. Een voorbeeld hiervan is het Child Protection programma. De kennis (en kunde) van betrokkenen (Social Workers, ouders, community) moet ook meegroeien. Daarmee verandert de focus van Marlies een beetje: haar werk voor KidsCare wordt een combinatie van het meedenken over (beleids)plannen, het fungeren als kennisbaak vooral bij wisselingen in de leiding van het CSA-programma, maar ook het geven (en herhalen) van trainingen over de diverse onderwerpen. De kennis die wordt opgedaan blijft bestaan, hoewel een natuurlijke vervaging ook in Kenia niet vreemd is. Dat heeft er mede toe geleid dat nu ook in Kenia gezocht wordt naar trainers, die op oproepbasis beschikbaar zijn om bepaalde onderwerpen nog eens aan de orde te stellen.
Bestuurslid … het is geen eenvoudige taak. De focus van Marlies ligt steeds meer op het leggen van contacten met nieuwe en oud-vrijwilligers om te kijken hoe die (vanuit Nederland en Kenia) een toevoeging kunnen leveren op het gebied van zorg. Maar ook het zoeken naar samenwerkingsvormen, waarvan Aïsha & Friends een mooi voorbeeld is.
Marlies, enthousiast vrijwilliger, bestuurslid in Nederland, heeft dit jaar privé ook een belangrijke keuze gemaakt: er is, samen met haar partner, een huis gekocht en er zal, naast haar werk als orthopedagoog, geklust, geverfd, verbouwd en getuinierd moeten worden. Op de vraag wanneer haar volgende reis naar Afrika, naar KidsCare, zal zijn, moet zij daarom het antwoord even schuldig blijven. Maar … haar passie voor reizen zal nooit veranderen. En als ze gedurende die reizen dan ook nog iets extra’s kan doen, dan zal ze dat zeker niet laten.
tekst door Grada Snoek
Munida is 18 jaar, maar lijkt veel jonger. Versleten kleren zitten om haar tengere lijfje. Ze kreeg een baby toen ze 16 was. Er is geen contact met de vader van haar kind. Haar eigen vader is overleden. Ze woont bij haar oude moeder (of is het haar grootmoeder?) met nog 2 kinderen van haar overleden zus. Geen van die kinderen gaat naar school, want het schoolgeld kunnen ze niet betalen.