Joke Verrij

Helder doel en duidelijke geldstomen

 “Kidscare heeft een helder doel en duidelijke geldstromen. Ze vragen geen geld voor bemiddeling en iedere vrijwilliger (ook Gerard en Lisette, de oprichters) betalen zelf voor de vliegreis en verblijfkosten. Op deze manier blijft er geen cent aan de strijkstok hangen. Voor ons een absolute pré. Een ander belangrijk punt was dat we écht een zinvolle bijdrage konden leveren. Ook dat bleek het geval bij KidsCare.”

Opstarten speciaal onderwijs en administratief werk

“Mijn taak was om te helpen bij het opstarten van het speciaal onderwijs. Henk zou administratieve werkzaamheden gaan verrichten. En hoewel mijn taakomschrijving een stuk helderder leek, kon Henk à la minute aan de slag toen we in Kenia arriveerden. Voor mij was het even zoeken, maar al snel bleek dat er behoefte was aan plaatjes op de muren van de nieuwe scholen, waar kinderen, die niet kunnen praten, zich mee kunnen uiten. Denk hierbij aan een plaatjes met eten, drinken en een wc. Het was ook leuk om met herkenbare tekeningen meer sfeer aan te brengen in de klassen. Ik bedacht om vakken te maken waarmee kinderen kleuren konden leren herkennen en leren tellen. Veel mensen uit de omgeving kwamen kijken en zich verwonderen over het stromend water dat uit de douche kwam en de aanwezige wc’s. Na school hielpen de kinderen, van de reguliere school op hetzelfde terrein, mij met verven.”

De opening en de saamhorigheid die het bracht

De eerste kinderen die toegelaten werden op deze school waren tijdig geselecteerd en getest. Er was inmiddels duidelijk wat hun beperkingen zijn. Ter gelegenheid van de opening van de school is er een 'Bewustwordingsdag' voor ouders, kinderen en leraren georganiseerd. Kinderen die voorheen uit schaamte verstopt werden, liepen mee in een grote optocht, die de landelijke pers haalde! Ouders zagen dat ze niet de enige waren met een kind met een beperking en dat hun kinderen niet als oud vuil werden beschouwd. Dat was zo enorm waardevol om te zien en de missie om deze kinderen uit hun isolement te halen was hiermee meteen geslaagd.”

Grote stoorzender die veel in zijn mars bleek te hebben

“Toen de school eenmaal geopend was, ben ik gaan helpen met de kinderen. Zo was er Michael. Een jongen van zes die de hele dag alleen maar liep te stuiteren en daarmee een grote stoorzender voor de rest van de klas was. Ik vermoed dat hij ADHD heeft. De juf vond hem erg lief maar kon niks met hem. Zo plaste hij midden in de klas en liep hij steeds weg. Ik besloot om me met hem bezig te houden. Zo zette ik hem elk 1,5 uur op de wc, waar hij de eerste keer met zijn hoofd en handen indook (hij had nooit eerder een wc gezien), en schreef ik woordjes die hij vervolgens naschreef. Door de ‘zindelijkheidstraining’ was hij binnen twee dagen zindelijk. Ook bleek je afspraken met hem te kunnen maken. In de korte periode dat ik hem heb meegemaakt ging hij van onhandelbaar naar meedoen met de groep.”

Het meest bijgebleven en de wens om nog een keer te gaan

“Wat mij het meeste is bijgebleven is de veerkracht van de lokale mensen. Kinderen die zich op hun bips voortbewegen omdat ze niet kunnen lopen en ook ouders die innovatieve manieren vinden om hun kinderen, die niet kunnen lopen, te vervoeren. Over KidsCare wil ik nog kwijt dat ze mensen echt in hun kracht zetten en niet afhankelijk maken. KidsCare werkt samen met de regionale en landelijke overheid om blijvend iets toe te voegen aan het welzijn van kinderen met een beperking. Henk en ik hadden al een ticket om afgelopen september nogmaals drie maanden naar Kenia te gaan. Door de pandemie kon dit niet doorgaan maar ik ben ervan overtuigd dat wij op een ander moment nogmaals ons steentje gaan bijdragen.”